Ik lees ik kijk en ik zie

 Ik lees ik kijk en ik zie

vol ongeloof zie ik wat er aan

mijn ogen voorbij trekt

groepen jongeren die rondrijden

in auto’s, zij moeten toch een

baan hebben om deze te kunnen

betalen, waarom meen jij dan toch

het recht in handen te mogen nemen

om een test-straat in brand te moeten

steken, samen proberen wij met elkaar

een pandemie te bevechten

één jaar lang, door thuis te blijven,

thuis te werken, niet meer naar de kroeg

te kunnen, niet meer te kunnen shoppen,

alleen nog maar eten kunnen kopen,

eten, werken en slapen, eten, werken, slapen,

het leven is saai, werkt eenzaamheid in de hand,

ouderen worden afgesloten, om ze te beschermen,

doch werkt het de dood in de hand, en zo ook de

corona, aangezien er niet genoeg bescherming was

voor hen, die tegen beter weten in, een beroep

hebben gekozen, om te zorgen voor hen die

het zo nodig hebben, voor familie van jou, en

die van mij, wij samen zijn de maatschappij,

en er is niemand die staat te springen,

om een avondklok, iedereen is klaar met corona

maar corona niet met ons, dan rij jij daar in jouw

auto, en steekt een test-straat in de fik, omdat het kan

morgen ga je weer aan het werk, en hoor je de mensen

om je heen spreken over de gekken, die de boel

verzieken, daar was jij bij, daar was jij onderdeel van

wij zijn jij, en ik ben jou, maar jij bent niet mij

want ik zat thuis, en aanschouwde wat er gaande was

en dacht, waar zijn die moeders, waar zijn die vaders

die vol trots hun kind op de wereld hebben gezet,

waar is het respect, het respect voor jouw ouders,

voor jouw grootouders, buren, medemens

voor jezelf, samen moeten we deze klus klaren,

samen, jouw onvrede begrijp ik, die voelen wij

allemaal, maar zet het om in iets waarmee je

mensen positief raakt in hun hart, 

want dat is het mooiste

wat je voor iemand

kan doen

©Marjon